ตำนาน/ประวัติ วัดเจดีย์

ตามประวัติ “วัดเจดีย์” เป็นวัดร้างตั้งแต่สมัยอยุธยา ที่มีหลักฐานที่เหลือให้เห็น คือ ร่องรอยที่ตั้งอุโบสถเก่า ( ที่ตั้งอุโบสถใหม่ในปัจจุบัน) ซากองค์เจดีย์ และ ยอดปล้องไฉน (ปัจจุบันที่สร้างมณฑปครอบเอาไว้หลังอุโบสถ



ในสมัยอยุธยาเป็นราชธานี สมเด็จพะโค๊ะเจ้า ได้เสด็จจาริกธุดงค์ และมาปักกรด ณ วัดแห่งหนึ่ง ณ เมืองอลอง (ต.ฉลอง อ.สิชล จ.นครศรีธรรมราช ในปัจจุบัน) ซึ่งตามบันทึกของประวัติเมืองอลอง (ALONG) (ชื่อตามแผนที่เดินเรือสินค้าของโปรตุเกตได้บันทึกไว้) เมื่อพระสมเด็จเสด็จออกจากวัดไป ทางชาวบ้านละแวกนี้ ได้สร้างเจดีย์ครอบที่ปักกรดเอาไว้เพื่อสักการะบูชา และได้เรียกขานวัดแห่งนี้ว่าวัดโพธิ์เสด็จ และชุมชนโพธิ์เสด็จ ตามนิมิตหมายที่ดีว่ามีสมเด็จพะโค๊ะเจ้า ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นพระโพธิ์สัตว์เสด็จมา
ตามบันทึกเมืองอลอง ใช้เป็นสถานที่ถือน้ำพิพัฒน์สัตยาของเจ้าเมืองอลองก่อนขึ้นครองเมือง โดยมีน้ำจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ของเมืองอลอง 5 บ่อ 1.บ่อน้ำวัดโพธิ์ ( วัดเจดีย์) 2.บ่อน้ำวัดพระโอน 3.บ่อน้ำนาคราช 4.บ่อน้ำสระเจ้าแม่อ่างทอง 5.บ่อน้ำตึกกุลา โดยมีเจ้าเมืองนครนำน้ำอันศักดิ์ มาผสมอีก 6 บ่อ 1 บ่อน้ำวัดเสมาเมือง 2. บ่อน้ำวัดเสมาชัย 3. บ่อน้ำวัดประตูขาว 4. บ่อน้ำเขามหาชัย 5. บ่อน้ำปากนาคราช 6 บ่อน้ำวัดพระลาน และมีเจ้าเมืองนครเป็นประธานพิธี และวัดโพธิ์เสด็จได้มาร้างอีกครั้งในสมัยสงคราม 9 ทัพ



ก่อนที่จะมาเป็นวัดในปัจจุบัน ปี 2500 มี พระคง กับ พระคี้ มาแผ้วถางวัดร้าง แล้วพักนำอยู่ 2 ปี แล้วเดินทางต่อไป จวบปี 2502 มีพระอาจารย์เทิ่ม ( พระครูเจติยาภิรักษ์) ซึ่งบวชที่วัดนาแล ( สโมสรสันติบาต) ได้มาอยู่สร้างวัดเขาคา และเนื่องจากวัดเขาคามีพระอาศัยอยู่ พระอาจารย์เทิ่มก็เลยเดินทางมายังวัดเจดีย์ และ ร่วมกับผู้ใหญ่เที่ยง (ทวดเที่ยง หักเหล็ก) ซึ่งชักนำลูกบ้าน ชาวบ้าน มาร่วมด้วยช่วยกันพัฒนาวัดร้าง จวบจนมีพระอาศัยอยู่ครบพรรษา 5 พรรษา ติดต่อกัน จึงขอขึ้นจดทะเบียนวัดจากวัดร้างเป็นวัดมีพระจำพรรษา เมื่อปี พ.ศ.2517 และจากหลักฐานโบราณวัตถุที่พบภายในพื้นที่วัด แสดงถึงว่าวัดเคยมีเจดีย์มาก่อน จึงได้ตั้งชื่อวัดว่า “วัดเจดีย์”




