อานิสงส์การสร้างพระบรรจุกรุ

ด้วยเหตุนี้ “คนสมัยโบราณไม่อยากให้พระพุทธศาสนาเสื่อมสลายหายไปจนหมดสิ้น” ทำให้มีการปั้นพระพิมพ์ และสร้างพระพุทธรูปขึ้นมาแล้วนำไปบรรจุจัดเก็บไว้ในองค์พระเจดีย์ “อันมีแนวคิดจากเรื่องการสืบต่ออายุพระพุทธศาสนา” เพื่อให้คนรุ่นหลังค้นพบเล็งเห็นถึงคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น สังเกตจากวัตถุดิบนำมาสร้างนั้นประกอบด้วย “ดิน ชิน ผงปูน และว่าน” การปั้นมักใช้หลักตามธรรมชาติอย่างเช่น “พระพิมพ์” ก็ใช้ดินผสมน้ำตากลมเผาไฟที่จะสามารถคงรูปได้เป็นพันๆ ปี
“การสร้างพระเครื่องสมัยโบราณ” ส่วนใหญ่เป็นพระบรรจุกรุทั้งสิ้นเพราะ “คนไทยสมัยก่อนไม่นิยมเก็บพระไว้ในบ้านอันมีความเชื่อว่าพระนั้นเป็นของวัด” แม้ว่าพระเครื่ององค์นั้นจะสร้างขึ้นเพื่อใช้บำรุงขวัญทหารในยามศึกสงครามก็ตาม เมื่อเสร็จศึกจากสงครามก็มักจะนำกลับคืนไปไว้ที่วัดดังเดิมเสมอแต่เมื่อบ้านเมืองว่างจากศึก “วัด” ได้รวบรวมเก็บบรรจุในกรุเพื่อรักษาไว้เป็นสมบัติของพุทธศาสนาสืบไปเพราะ “พระเครื่องสมัยก่อน” ส่วนใหญ่มักเป็นพระที่พระอาจารย์สร้างขึ้นแจกจ่ายแก่คนทั้งหลายโดยไม่คิดมูลค่า และเป็นของที่ให้เปล่าด้วยเจตนารมณ์อันดี “พระเครื่อง” จึงไม่มีราคาไม่มีการซื้อขายกันเหมือนปัจจุบัน